μία πρωτότυπη παρουσίαση του βιβλίου μου " Ποίηση του λεπτού... για παιδιά... " με ζωγραφιές...
ευχαριστώ πολύ την φίλη και συγγραφέα Κατερίνα Παπαθεοδώρου - Σταματίου γι' αυτό...
ήταν όλα τόσο συγκινητικά... και ξαφνικά...
Χαίρομαι που τα παιδιά προσέγγισαν με αυτόν τον απίθανο τρόπο το βιβλίο μου...
Πέμπτη, 27 Αυγούστου 2020
Η χαρά των παιδιών για το Ποιητικό βιβλίο της Λαμπρινής Τζούρκα!
Η χαρά των παιδιών για το Ποιητικό βιβλίο της Λαμπρινής Τζούρκα!
Ποίηση του λεπτού... για παιδιά...
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΣΟΤΡΑΣ
...Ήμουνα στο χωριό. Έτυχε να έχω και κάποια βιβλία μαζί μου, αυτή την φορά. Ανάλογα τον χρόνο και την ευκαιρία, τα φωτογράφησα, όπως συνηθίζω...
Για το παιδικό της Λαμπρινής, είχα άλλη ιδέα, μα μόλις είδα τα κορίτσια, έκανα την πρόταση:
"Κορίτσια, έχω ένα βιβλίο φίλης με παιδικά ποιήματα, θέλετε να το διαβάσουμε μαζί και να το ζωγραφίσουμε;"
"ΝΑΙ!" είπαν όλα! γεμάτα χαρά!
Καθόντουσαν καταμεσήμερο γύρω - γύρω από ένα τραπέζι, σ' ένα γειτονικό κήπο.
Πήγα κι εγώ, με το βιβλίο!
"Χρώματα;"
..."Δεν έχουμε..." είπαν τα κατσουφιασμένα παιδικά προσωπάκια.
"Ιδέες, έχουμε;"
"Έχουμε!' απάντησαν όλα μαζί!
Μα τί χαρά είναι αυτή, να είσαι ανάμεσα στα παιδιά! Ευτυχία! Ευλογία!
Καθίσαμε όλοι μαζί στο τραπέζι, με χαρά.
Οι απορίες έδιναν και έπαιρναν!
"Ποιήτρια; Και είναι φίλη σας; Και πώς την λένε; Κι ώ, τί ωραίο βιβλίο!"
Απαντούσα, ξεφυλλίζαμε, τ' άφηνα να σκεφτούν ιδέες.
"Παππούτσια, έχουμε. Και γατάκι έχω! Να πάω να το φέρω; Όχι, κοριτσάκι μου, δεν πειράζει! Άλογο, δεν έχουμε! Βατραχάκι, δεν έχουμε! Πουλάκι δεν έχουμε, έχουμε όμως μια χαλασμένη χελιδονοφωλιά! Καθρέφτη έχουμε. Να πάω να φέρω; Όχι, βρε κορίτσια μου, δεν πειράζει! Το ίδιο θα χαρεί η φίλη μου, είτε βγάλουμε πέντε φωτογραφίες, είτε εκατό! Αρκεί που σας αρέσει το βιβλίο της και θα της δώσετε χαρά! Αυτό της φτάνει! Πάμε να ξεκινήσουμε; Πάμε!"
Άχρηστες πια οι καρέκλες και το τραπέζι. Με έτρεχαν μέσ' τις τσουκνίδες και στον ήλιο. Με χόρεψαν κανονικά, κι ούτε ήξερα τι έβγαζα! Κλικ στα τυφλά και ξανά κλικ, ελπίζοντας πως κάποιες θα βγουν καλές και χωρίς προσωπάκια.
Αν δεν τα φώναζαν οι γονείς τους για φαγητό, εκεί θα ήμασταν ακόμα!
Εγώ τους μουσαφιρέους μου τους είχα ταίσει, εγκαίρως.
Να είσαι ΚΑΛΑ, Λαμπρινή, να δίνεις χαρές (και) στα παιδιά!
"ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ και ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ!
Να είστε ΚΑΛΑ, παιδάκια! Εγώ και η Λαμπρινή σας ευχαριστούμε και σας ευχόμαστε ΚΑΛΗ ΠΡΟΟΔΟ, ΥΓΕΙΑ και να γίνετε κι εσείς, μεγάλα αστεράκια, μεγαλώνοντας, γιατί τα ταλέντα σας, είναι ήδη φανερά!
Δεν ξεχνάω φυσικά, πως μόλις ξανασυναντηθούμε, σας χρωστάω κέρασμα. Ναι;
ΟΛΕΣ για πάρτη σου, Λαμπρινή! Ελπίζουμε να σ' αρέσουν!
Στα νύχια πατούσαν οι μικρές να φτάσουν τις ψηλές!
Μπαλαρίνες 'γίναν τα μικρούλια μου!
Η κ. Λαμπρινή Τζούρκα έχει πλούσιο βιογραφικό και πολλές ιντερνετικές σελίδες (ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΕΔΩ)
και για τα βιβλία της, ΕΔΩ.
Ποίηση του λεπτού... για παιδιά...
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΣΟΤΡΑΣ
...Ήμουνα στο χωριό. Έτυχε να έχω και κάποια βιβλία μαζί μου, αυτή την φορά. Ανάλογα τον χρόνο και την ευκαιρία, τα φωτογράφησα, όπως συνηθίζω...
Για το παιδικό της Λαμπρινής, είχα άλλη ιδέα, μα μόλις είδα τα κορίτσια, έκανα την πρόταση:
"Κορίτσια, έχω ένα βιβλίο φίλης με παιδικά ποιήματα, θέλετε να το διαβάσουμε μαζί και να το ζωγραφίσουμε;"
"ΝΑΙ!" είπαν όλα! γεμάτα χαρά!
Καθόντουσαν καταμεσήμερο γύρω - γύρω από ένα τραπέζι, σ' ένα γειτονικό κήπο.
Πήγα κι εγώ, με το βιβλίο!
"Χρώματα;"
..."Δεν έχουμε..." είπαν τα κατσουφιασμένα παιδικά προσωπάκια.
"Ιδέες, έχουμε;"
"Έχουμε!' απάντησαν όλα μαζί!
Μα τί χαρά είναι αυτή, να είσαι ανάμεσα στα παιδιά! Ευτυχία! Ευλογία!
Καθίσαμε όλοι μαζί στο τραπέζι, με χαρά.
Οι απορίες έδιναν και έπαιρναν!
"Ποιήτρια; Και είναι φίλη σας; Και πώς την λένε; Κι ώ, τί ωραίο βιβλίο!"
Απαντούσα, ξεφυλλίζαμε, τ' άφηνα να σκεφτούν ιδέες.
"Παππούτσια, έχουμε. Και γατάκι έχω! Να πάω να το φέρω; Όχι, κοριτσάκι μου, δεν πειράζει! Άλογο, δεν έχουμε! Βατραχάκι, δεν έχουμε! Πουλάκι δεν έχουμε, έχουμε όμως μια χαλασμένη χελιδονοφωλιά! Καθρέφτη έχουμε. Να πάω να φέρω; Όχι, βρε κορίτσια μου, δεν πειράζει! Το ίδιο θα χαρεί η φίλη μου, είτε βγάλουμε πέντε φωτογραφίες, είτε εκατό! Αρκεί που σας αρέσει το βιβλίο της και θα της δώσετε χαρά! Αυτό της φτάνει! Πάμε να ξεκινήσουμε; Πάμε!"
Άχρηστες πια οι καρέκλες και το τραπέζι. Με έτρεχαν μέσ' τις τσουκνίδες και στον ήλιο. Με χόρεψαν κανονικά, κι ούτε ήξερα τι έβγαζα! Κλικ στα τυφλά και ξανά κλικ, ελπίζοντας πως κάποιες θα βγουν καλές και χωρίς προσωπάκια.
Αν δεν τα φώναζαν οι γονείς τους για φαγητό, εκεί θα ήμασταν ακόμα!
Εγώ τους μουσαφιρέους μου τους είχα ταίσει, εγκαίρως.
Να είσαι ΚΑΛΑ, Λαμπρινή, να δίνεις χαρές (και) στα παιδιά!
"ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ και ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ!
Να είστε ΚΑΛΑ, παιδάκια! Εγώ και η Λαμπρινή σας ευχαριστούμε και σας ευχόμαστε ΚΑΛΗ ΠΡΟΟΔΟ, ΥΓΕΙΑ και να γίνετε κι εσείς, μεγάλα αστεράκια, μεγαλώνοντας, γιατί τα ταλέντα σας, είναι ήδη φανερά!
Δεν ξεχνάω φυσικά, πως μόλις ξανασυναντηθούμε, σας χρωστάω κέρασμα. Ναι;
ΟΛΕΣ για πάρτη σου, Λαμπρινή! Ελπίζουμε να σ' αρέσουν!
Στα νύχια πατούσαν οι μικρές να φτάσουν τις ψηλές!
Μπαλαρίνες 'γίναν τα μικρούλια μου!
Η κ. Λαμπρινή Τζούρκα έχει πλούσιο βιογραφικό και πολλές ιντερνετικές σελίδες (ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΕΔΩ)
και για τα βιβλία της, ΕΔΩ.
ΠΗΓΗ κι ευχαριστώ πολύ!!! https://katerinadestapa.blogspot.com/2020/08/blog-post_81.html
.................................................................
2 σχόλια:
Ήταν μια πολύ αυθόρμητη πρόταση στα παιδιά, Λαμπρινή μου που εκείνα δέχτηκαν με όλη την καθαρότητα και αθωότητα της ψυχής τους και της ηλικίας τους, κι εγώ, εξίσου αυθόρμητα, "εκμεταλλεύτηκα". Ο πρώτος στόχος ήταν να δώσω σε σένα χαρά, έστω, με όποιο αποτέλεσμα . Εγώ θα πρότεινα την αυλή μου, μα τα παιδιά, πήραν επί τόπου, τον ποιητικό σου λόγο στα χέρια τους και πραγματικά, με αιφνιδίασαν! Εγώ μόνο το ξεφύλλισα σελίδα - σελίδα και τους διάβασα όλα τα ποιήματά σου. Εκείνα θαύμαζαν, χαίρονταν και συνάμα σκέφτονταν χαρούμενα ή στεναχωρημένα: "α! παπούτσια έχουμε, τριαντάφυλλα έχουμε, πιγκουινάκια, δεν έχουμε!"
Εκεί θα ήμασταν ακόμα, αν διαθέταμε τον χρόνο που ήθελαν για φωτογράφηση!
Η ουσία είναι στην χαρά που πήραν, που μου έδωσαν με την συντροφιά τους και που έδωσαν (όπως λες) και σε σένα, με αφορμή το βιβλίο σου!
Οπότε, αφού ΠΑΝΤΑ τα παιδιά ξέρουν καλύτερα και "κρίνουν" χωρίς "συμφέροντα", ΣΥΝΕΧΙΣΕ τα ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΑ, ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ, ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΚΑΛΕΣ ΕΜΠΝΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
Υγ. Το ότι με φιλοξενείς στις σελίδες σου με τιμά, συνάμα με "κουμπώνει"... (κι ο βαρύς ο τίτλος... τα έχουμε ξαναπεί, ας τον πάρει το ποτάμι), αλλά επειδή δεν είμαι αόρατη, ούτε ο άνθρωπος δίχως πρόσωπο, υπογράφω ότι γράφω ή φωτογραφίζω, κ.λ.π. ελπίζοντας πως δεν θα παρεξηγηθώ από τρίτους (πάλι), ότι ψάχνω αφορμή να βγω στην "επιφάνεια"... ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ! ΖΩ ΑΚΟΜΑ και απλά κρατάω στιγμές, κι αν μπορώ να δώσω χαρά στους άλλους, απλά και χωρίς συμφέροντα, δίνω.
Αυτά και πολλά φιλιά!
αγαπητή Κυκλαμίνα, Κατερίνα Παπαθεοδώρου - Σταματίου...
αγαπητή φίλη, χίλια ευχαριστώ γι' αυτήν την έκπληξη... Οι βιβλιοπαρουσιάσεις γίνονται σε κλειστό χώρο με φίλους και γνωστούς... και εσύ πρωτοτύπησες...
Ανοιχτός χώρος, με παιδιά άγνωστα σε μένα, που όμως, αγάπησαν την ποίησή μου...
Τι άλλο να ζητήσω;...
Γι' αυτό ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! πάρα πολύ
δεν το περίμενα αυτό... το πολύ συγκινητικό... να είσαι πάντα καλά, να δίνεις, να παίρνεις αγάπη....
και να είσαι πάντα κοντά μας...
Σε φιλώ...
Λαμπρινή Τζούρκα...
Δημοσίευση σχολίου